Popoların kutsanması
Popolar ne denli övülse azdır.yaratılışının bir hevesinin insanı ve kadını kendilerinde en yumuşak, edilgen, körce güvenli, vuruşlara ve karanlık bağlılıklara adanmış şeyin sığındığı bu çifte yuvarlaklıktan yoksun bırakılmış olabileceğini düşündükçe titriyor insan. Çünkü, popo, yazık ki, kibarca örtülü olmak ister, şaplaktanda çekinir. Çoğu zaman ancak kötü işlemlerden geçirilmek için açılır, oysa tüm hoşluğuyla, üstüne en sesli öpücüklerin kondurulmasını gerektirir. Mazoşist eğilimleri olduğu söylenir –heralde jean jacques roussue’nun ünlü bir sayfasının anısına- , oysa o yalnızca sevgiye susamıştır. 
Şunu da unutmayın: at insandan gördüğü olağan üstü sevgiyi –“en soylu fethi”-, güzellik, duyarlılık ününü, sanmayın ki savaşlarımızda ve işlerimizde oynadğı tarihsel role borçlu olsun.Hayır bunun tek nedeni atın –köpeğin, öküzün, devenin, hatta filin tersine- popoları bulunan tek hayvan olmasıdır, bu ayrıcalık ona benzersiz bir insanlık vermeye yeter.
(Fransızcada, şaplaktan türemiştir,”popo”.)
[anahtarlar ve kilitler<michel tournier>]
