filme iyi veya kötü demiyorum zaten böle şeyler demekten de kaçınan bir adamım.
yönetmen ve oyunculuk adına tatmin edici bir görüntüyü görmekte zorlanmazsınız. müzikal bağşamda bir azgınlık içinde iseniz onu da doyurabileceğni hiç sakınmadan söyleyebilirim.
yok abi ben bir sanatsal ağız arıyorum diyorsan onu da bulman kolay olur. filmi izledikten sonra etkisinde ayrılmak biraz zaman alabilmektedir. bitmese keşke diyebiliyoruz. demememiz lazım bunun için hemen bir iki rammstein parçasına başvuruyoruz. (özellikle sonne veya du haust) film sonunda oşluşturduğu etkiyi kısmen azaltmakta.
keman denen aleti çalma arzusu içinizde vuku bulacaktır aman dikkat. ve film hakkında bir diğer önemli notta:
melanie laurent, bu hatunun her filmini tadı ayrı bir lezzetli bunu. kendileri tabi dahada lezzetliler burda ( as bill McKilney-poor boy blues roots n' blues 1925-1950 disc3-29) çalacak olan parça budur..
filmin lezzeti adamı azdırır diyerek nokta(.)yı koyuyorum..
